Kwasy beztlenowe

Wiemy już, że cząsteczki kwasów zbudowane są z atomów wodoru i z reszty kwasowej, wiemy również, że ze względu na skład pierwiastkowy dzielą się na kwasy tlenowe i beztlenowe.
Co powinniśmy wiedzieć o kwasach beztlenowych?
- w skład reszty kwasowej kwasów beztlenowych wchodzi zazwyczaj tylko jeden pierwiastek, np. w kwasie HCl resztę kwasową stanowi Cl. [są wyjątki od tej reguły, np. kwas HCN, tzw. kwas cyjanowy- w którym resztę kwasową tworzą dwa pierwiastki: węgiel i azot]

- nazwy kwasów beztlenowych tworzy się najczęściej dodając do słowa kwas nazwę drugiego pierwiastka z dodaniem do niej końcówki -wodorowy, np
. HCl- kwas chlorowodorowy
  H2S- kwas siarkowodorowy
  HBr- kwas bromowodorowy

- wzory kwasów beztlenowych są takie same, jak wzory odpowiednich wodorków, z których te kwasy powstały, od kontekstu zależy, czy wzór odczytujemy jako wzór kwasu czy jako wzór wodorku, np.
Wzór HCl może oznaczać chlorowodór lub  kwas chlorowodorowy
Wzór H2S może oznaczać siarkowodór lub  kwas siarkowodorowy

Najpopularniejszy kwas beztlenowy to kwas chlorowodorowy (zwany zwyczajowo kwasem solnym)
1. Wzór kwasu chlorowodorowego (solnego)

  2. Najważniejsze właściwości tego kwasu: kwas solny jest bezbarwną cieczą o gęstości większej niż woda, po otwarciu butelki z kwasem wydziela się z niego gazowy chlorowodór (gaz o przykrym, duszącym zapachu). Kwas reaguje z wieloma metalami poza metalami szlachetnymi i półszlachetnymi (nie reaguje np. z miedzią). 

Ciekawostka! Kwas solny (stężony) w charakterystyczny sposób zachowuje się pod wpływem stężonego roztworu amoniaku- po otwarciu i zbliżeniu do siebie wylotów butli z obu cieczami pojawia się charakterystyczny, biały dym tzw. salmiaku 

3. Kilka informacji o zastosowaniu kwasu solnego.

I zadanie na koniec: 

Jak nazywa się choroba spowodowana nadmiernym wydzielaniem się kwasu solnego w żołądku i na czym polega zapobieganie objawom tej choroby (to taki nietypowy wstęp przed tematami następnego działu w podręczniku "Nowej Ery").